13. Brownsea Island

Hi.
Rodzinka zapytała się mnie w zeszłym tygodniu, czy na weekend nie chcę z nimi pojechać nad morze. Głupie pytanie! Oczywiście, że chciałam :)

Wybraliśmy się więc ich Brian'em - wesoła sytuacja, bo zawsze mówili, że coś się znajduje w Brian'ie to myślałam, że zostawili miskę dla psa / smycz / coś do jedzenia u wujka... A dopiero ogarnęłam w ten weekend, że Brian, to nic innego jak ich  = >
Camping identyczny jak na zdjęciu obok.

pakowanie

Na początku zapytałam się ile będziemy jechać. Powiedzieli, że 2h, a okazało się później, że 4... więc siedziałam z dziećmi, bawiłam się z nimi jakąś modeliną, słuchałam muzyki, śpiewaliśmy wspólnie, jedliśmy, robiłam sudoku, powtarzałam sobie gramę... no i jakoś minęło. Morze oddzielone tylko murkami od ulicy. Następnie prom i znaleźliśmy się na wyspie Brownsea. Pogoda? Pierwszy raz od miesiąca zmiana pogody. Tylko deszcz i zachmurzone niebo. A my właśnie przyjechaliśmy nad morze! No ale...
Bardzo mnie zadziwił jeden fakt. Otóż, był to weekend i mam wtedy wolne, jednakże myślałam, że jak już jadę z nimi, to również jestem traktowana jako au pair. Myślenie moje jednak było błędne!
Już na początku hości wygonili dzieci, żeby poszły sobie (w deszczu) poszukać przyjaciół. Sami usiedli przed tv i mnie zawołali. Powiedzieli, że jestem ich drugą au pairką, którą zaprosili tutaj do siebie, tj przed tv (a więc poczułam się doceniona, bo au pairek mieli z kilkanaście, jak nie powyżej 20). Oglądaliśmy tv, rozmawialiśmy. Pogoda się poprawiła. Postanowili wyjść na spacer, a ja zostałam popilnować przyczepy. Wpadła po chwili znudzona Katie zabawą na dworze i śpiewałyśmy w środku i robiłyśmy zdjęcia.
Następnie robiliśmy obiad. Tj hostka chciała zrobić (pierwszy raz od niepamiętnych czasów, bo to ja gotuję w domu). No i zaczęła robić, średnio jej to wychodziło, bo pomysłów miała wiele i to trochę naprawdę dla mnie kosmicznych (!), więc zaproponowałam swoją wersję i tak się skończyło, że ona usmażyła mielone mięso na patelni, a ja przejęłam to i zrobiłam sos i resztę. Smakowało? Bardzo.
Co do rzeczy, które mnie wciąż zadziwiają - krany na terenie pola namiotowego (?), na którym byliśmy (nazywam to polem namiotowym, chociaż to brzmi trochę biednie, do aktualnego stanu tj tego, jak ono wyglądało. dobra, mniejsza! chodzi o to, że łazienki były publiczne) no i owe krany oczywiście jak to angielskie, gdy tylko chciałam umyć ręce, musiałam zatykać, żeby napuścić wody o różnej tempereturze, bo rozstaw kraników był duży, a ani w zimnej, ani we gorącej się rąk umyć nie dało :( - naprawdę bardzo się cieszę, że w swojej łazience mam dwa kurki, ale w jednym kranie, uf! a z innej łazienki w domu, z dwoma osobno nie korzystam :)
Następnego dnia pojechaliśmy na ich ulubioną plażę. Okazało się, że mają motorówkę. Host zapytał, czy chcę z nim i chłopcami jechać nią na ryby, ale postanowiłam zostać, bo wiem, że mała by się nudziła beze mnie, zostając tylko z mamą, która była zmęczona i poszła spać. Po tym, jak zauważyłam motorówkę z zawrotną prędkością znikającą z horyzontu stwierdziłam, że dobrze, że się nie zdecydowałam,  bo krótkie spodenki i krótki rękawek spowodowałyby, że bym zamarzła. :p A więc dzień na plaży spędzony bardzo dobrze! Woda w morzu cieplutka, naprawdę. Spędziłam w niej dużo czasu. Trochę foteczek z małą. W międzyczasie co chwilę był mi proponowane lody ze sklepu. Za nic nie muszę płacić. Stwierdzam, że podoba mi się taki weekend, bo pierwszy raz w ciągu weekendu nie wydałam ani funta! Wieczorem odbył się pokaz samolotów. Myśleliśmy, że będzie trwał 5minut, a przez 30minut na niebie krążyły jednak samoloty, puszczające kolorowy dym. Tworzyły się liczne wstęgi w kolorach Wielkiej Brytanii, różne kształty itp. Naprawdę imponujące, ale nie na tyle, żeby cieszyć się jak moja cudowna hostka i machać, klaskając jednoczesnie przez 30minut : D. Szalona. Mieliśmy dłużej zostać, ale pogoda znowu się zespuła, więc późnym wieczorem postanowiliśmy wracać. Zastaliśmy cudowny korek, dzięki któremu jechaliśmy ok 6h... No ale drogę powrotną w większości przespałam, więc zleciała o wiele szybciej.

To na tyle.
Powiem tak - było o wiele ciekawiej, niż to opisałam. :)

PS Dziękuję za wszystkie ostatnie komentarze! Naprawdę miło mi, jak je piszecie, bo wiem, że tu jesteście i czytacie post do końca. To naprawdę mnie motywuje! (dziękuję, Pola)

See U.