matura exams

Denerwuję się wynikami matur, a więc na pewno dzisiaj nic nie napiszę ani jutro, bo muszę zajmować się myśleniem, czy na pewno wybrałam dobre kierunki :p

Przepraszam,
zaglądnijcie tu w sobotę / niedzielę.

See U.

9.

II częsci zakupowej dzisiaj nie będzie. zaktualizuję to pewnie pojutrze, bo jutro wieczorem wychodzę z dziewczynami. Owszem, miała być wcześniej, ale z powodu alergii tak się dzisiaj źle czułam, że nie miałam siły. Miałam nie pisać nic, ale kilka akcji mnie tak rozbawiło, że muszę napisać.

Po spotkaniu rano z Agą pojechałam do Waitrose po sałatę. Miałam ogromną ochotę na marshmallows, więc postanowiłam kupić. Okazało się, że są 2 paczki w cenie 1 (w sumie jak prawie wszystko w tutejszych sklepach spożywczych), więc jeszcze bardziej się ucieszyłam. Przyszłam do domu i wpadłam na cudowny pomysł upieczenia pianki w... tosterze. Przyznam, że była pyszna! Fakt, że potem musiałam trochę w środku czyścić toster, ale przyznaję, że tutajsze marshmallows, są milion razy lepsze niż polskie Jojo. Heh :p

Dziś trochę się powkurzałam, bo Katie nie miała ochoty zrobić zadania domowego, a gdy już zrobiłyśmy połowę, to nie miała najmniejszej ochoty robić drugiej połowy, więc sobie poszłam. Potem przekonywałam ją normalnie 30razy, żeby skończyła, no ale uff.. Udało się.. Po jakoś 2h -.- No ale powiedziałam później, że jest cudowna i wgl och. Dzisiaj była literacy, jutro będzie gorzej, bo przerażająca Katie maths! Już czuję, że namawiam ją 2h do rozpoczęcia robienia zadania, podczas gdy ona śpiewa przeokropnie piosenki na cały głos, esh. 

Hostka opowiadała mi dzisiaj troszkę o wsześniejszych au pairkach. Naprawdę wesołe historie. Mówiła mi o dziewczynie, Brazylijce, która przyjechała z Korsyki, bo tam miała chłopaka Francuza, z którym w końcu zerwała, no i postanowiła przyjechać jako au pair w celu jakoby odstresowania. Podobno jej krótki pobyt polegał na tym, że płakała po domu za tym chłopakiem, opowiadając historie o nim, aż hości mieli dość i jej podziękowali. Kolejna przyjechała, poszła na jogging, po czym nie wróciła... O godz. 2AM zadzwoniono z policji.. Okazało się, że biegła przed siebie, biegła, aż nie wiedziała, gdzie jest. Hostka jej rano podziękowała i po dniu pobytu (w tym połowie dnia poza domem) musiała wyjechać. Kolejna, podobno au pairka z czasów kiedy Katie była mała, miała z 4/5 lat, zostawiła małą samą na placu zabaw i poszła do domu obrażona, gdyż Katie powiedziała 'I don't like you'. Of kors, została wywalona. Podobno były też au pairki, które chodziły i płakały, bo tęskniły za domem, więc za zasmucanie mieszkańców domu zostały wydalone. Katie wspomniała również o dziewczynie, która mówiła z tak śmiesznym akcentem, że jak zaczęła ją naśladować nie mogłam ze śmiechu, naprawdę. Au pairek mieli naprawdę masę. Opowieści dzisiaj było naprawdę niewiele, ale spróbuję spytać niedługo o więcej. ;). Hości chcą bardzo żebym została na rok. Zaczęłam im pomagać i szukać kogoś, kto może mnie zastąpić. Kandydatek już jest kilka, ale wciąż szukam, bo muszę mieć pewność, że wybiorę im najlepszą au pairkę, bo zasługują, naprawdę. Są cu-do-wni!

Zabawy z kamerką z Katie:

 

A teraz lecę spać,

See U.

8. Shopping

Miałam opisywać sobotę.. Ale stwierdziłam, że o miejscach, które w Londynie trzeba zobaczyć, jeszcze będzie post. Muszę się do niego tylko ostro przygotować! Dzisiaj jednak może o ... zakupach <3

Zbliża się początek lipca.. czyli? Czyli drugie (pierwsze to grudzień/styczeń) co do największych w roku wyprzedaży w Londynie. Już dzisiaj zauważyłam ogromne zmiany, co do zeszłego tygodnia, bo ceny naprawdę w 3/4 sklepów zmalały o 1/3, a w niektórych o połowę. Ludzi wszędzie masa... 
Jestem ciekawa co się dzieje pod najsłynniejszym domem towarowym Harrods.. a co dopiero będzie się działo. W sumie wątpię, że kupię tam coś innego, niż po prostu coś do zjedzenia... No ale może jednak coś  cenowo mnie zaskoczy i pozwoli mojemu portfelowi, na wydanie pieniędzy w luksusowym 7piętrowym budynku, w którym pracuje ok 4tys. osób!

Anglicy twierdzą, że czego nie możesz kupić w Harrodsie, to to po prostu nie istnieje. Nie wielu stronach znalazłam slogan o treści: Harrods: the store where you can get anything you want. Więc z pewnością jest w tym część prawdy ;) Przekonam się już niedługo, gdy tam zawitam ;)

Przejdę jednak do sklepów, które może luksusem nie kipią, jednakże dla mnie są idealne. ;)
Zacznę od Primarka, jechanego przez część osób za to, że może rzeczy mają i modne, jednakże cena jest odpowiednia do jakości. Powiem tak - jestem osobą, której naprawdę często ubrania się po prostu nudzą i więc jeżeli mam wybrać się do londyńskiego Rival Island (który tu jest 3x droższy niż w PL, nie wiedzieć czemu!) i kupić bluzkę za 30f, a wybrać się do Primarka i kupić bluzkę z cudownym motywem za 4-10f, która może fakt starczyć mi na krócej, ale wiem, że ta za 30f i tak by mi się znudziła, to wolę opcję nr 2. 

W sobotę w top shopie promocje były w częsci sklepu.. tak samo jak ubrania leżące wszędzie. (choć w sumie to nie nowość tu w sklepach. Dzisiaj np laska w Primarku zrzucała buty ze stóp nawet nie dłonią, a kopnięciem, po czym lądowały 5m dalej. o zgrozo, dobrze, że żadne dziecko tamtędy nie przechodziło). Dzisiaj natomiast (2dni później) promocje były prawie na każdej półce o treści 50%. Ach, jak cudownie! <3

Natalia chwaliła bardzo tutajsze TK maxxx, więc muszę się wybrać! 
Co do Pull & Bear'a po metce na większości wieczorowych sukienek z napisem 10f, czy 20f dostałyśmy jakiegoś szału.. Po czym każda przymierzona rzecz okazywała się coraz większą szmatą... Za tą sprawą jakoś przestałam lubić ten sklep ;)
Zary jeszcze tutaj nie odwiedziłam, więc dopiero zobaczymy.
Co do butików: ach! W dniu dzisiejszym kupno Vansów w cenie 2razy tańszej uszczęśliwiło mnie na tyle, że zamierzam teraz przeszukiwać je z większą dokładnością!

ps. jutro dokończę. lecę spać.
See U.

Zgrywam zdjęcia z aparatu i jestem w szoku gdyż wczoraj i dzisiaj wykonałam JEDNAKOWĄ liczbę zdjęc.. 115.  identyczna ilość, co do jednego. normalnie amazing.

Nie mam siły. Dziś od 11 do 18 chodziłyśmy z Natalią po centrum Londynu. Nogi mi aktualnie odpadają. Jutro opiszę więcej. Nie mam siły, więc narazie wrzucam kilka fotek.

See U.

6. Poland - Mexico

Piątek? Hostka zarządziła dzień wolny, więc korzystam! Wstałam przed 11. Przed 2 pojechałam z hostką do miasta. Oddałyśmy rzeczy do charity shop, potem byłyśmy na zakupach i w bibliotece. Wróciłam, zjadłam, wzięłam rower i pojechałam na umówione wcześniej spotkanie z Marce, która jest Meksykanką.

Postanowiłam wyjechać o wiele wcześniej, ponieważ w ostatnim tygodniu, za każdym razem gubiłam drogę i spóźniałam się... (co skutkowało np nie spotkaniem się z Polką...). Uf, dałam radę :D Okazało się o wiele bliżej niż myślałam. Spotkałam się z Marce. Usiadłyśmy na tarasie, nad brzegiem Tamizy (widok przecudowny), czekałyśmy aż podejdzie do nas kelner.. ale się nie doczekałyśmy, a więc nauczyłam się dziś jednego: kelner do Ciebie nie przyjdzie, Ty musisz podejść do niego. A więc zamówiłyśmy napoje i zaczęłyśmy rozmawiać. Było naprawdę zabawnie, szczególnie iż poznałam podczas rozmowy część hiszpańskich słówek ;). Poza tym... wiedziałam, że w Polsce jestem gadułą, ale nie wiedziałam, że rozmawiając po angielsku również... ;) Przesiedziałyśmy tam ok. 2h co chwilę śmiejąc się głośno i postanowiłyśmy wyjść. Wsiadłyśmy na rowery z misją znalezienia czegoś ciekawego, jadąc nie znaną drogą. Okolica była naprawdę piękna, jechałyśmy uliczkami pełnymi drzew ściętych na niespotykane kształty.. aż dojechałyśmy do główej ulicy, która nie była mi obca. Zniesmaczyłam się końcem podróży (w końcu miałyśmy jechać w nieznane, lol) i zawróciłyśmy. Postanowiłyśmy jechać w okolice domu Marce i porobić trochę zdjęć. Powiem szczerze, będąc w Anglii przyjmuję stwierdzenie - nikt mnie tu nie zna i nikogo więcej nie spotkam, a więc publiczne wygłupianie się, nie stanowi dla mnie totalnie problemu. Z takim nastawieniem naprawdę coraz lepiej się tu bawię, a tutaj kilka fotek z dzisiaj:
(ps. można powiększyć, jak się zrobi 'klik' na zdjęcie, haha)

Jutro od 11 zwiedzanie i shopping z Natalią. Post więc będzie wieczorkiem.
See U.

5.

Czwartek 10:10 AM leżę sobie przed telewizorem (po raz pierwszy udało mi się go w końcu włączyć) 
i oglądam mtv. Zarejestrowałam się na jakiejś stronie dla aupair'ek i udało mi się znaleźć kilka nowych osób, które mieszkają w pobliżu. Jest dobrze ;).

Wczoraj na zakupach kupiłam sobie aż za 1f książkę:
'your idea can make you rich'. Śmieję się, że owy 1f może mi przynieśc ich o wiele więcej, hohoho. No ale zobaczymy. Poradnik, jak każdy poradnik, napawa mnie do działania na pierwszy tydzień... a potem w sumie zapominam o moich postanowieniach i super planach, jednakże może tym razem będzie inaczej? W sumie ostatnio zauważyłam, że nigdy nie ma rzeczy niemożliwych! :) Sam wyjazd jako au pair zmienił trochę.. może trochę bardzo!.. moje postrzeganie świata oraz własnej osoby. Wszystko co tylko chcemy naprawdę może być na wyciągnięcie ręki, tylko trzeba działać ;) Mam nadzieję, że uda się wszystko to, co planuję.

Matko.. już mnie tutaj chyba nic nie zdziwi. Minutę temu oczywiście huk w domu, bo listonosz.. zbieram listy z ziemi, a tu kartka na dane PSA - Chestera... nie wierzę.. kartka z jakimiś promocjami na karmę zaadresowana na psa. Normalnie masakra, hahahaha.

Nie ma Katie, bo jest na trzydniowej wyciecze. Wraca w piątek wieczorem. Obowiązków mam przez to o wiele mniej i nie muszę np odbierać Euana ze szkoły. Hostka powiedziała wczoraj, że może pójść do szkoły dzisiaj sam, jednak powiedziałam, że mogę pójść z nim i od razu załatwię spacer z psem, wtedy się ucieszyła. Średnio mi się chciało wstawać rano, ale wiem, że jakbym nie odprowadziła go rano do szkoły, to spałabym jakoś do 11 i miałabym pół dnia z głowy. A tak? Mogę chociaż się trochę ponudzić przed tv, haha ;)

Pogoda? Wczoraj było naprawdę ciepło, cudnie ;)  Dzisiaj? Esh.. nie wiem, może 18st. jest, ale jakoś zbyt słonecznie (no szczerze mówiąc wcale) nie jest..
PS nie wierzę w wyczucie temperatury. Będąc tu nie zaglądałam jeszcze ani razu na termometr (pewnie z tego względu, że nie wiem gdzie jest) ani na pogodę. Postanowiłam sprawdzić teraz w internecie, a tu równo 18stopni : D 

Aaaa.. zapomniałabym! Hostka zapytała się, czy potrafię zrobić spaghetti bolognese. : D Yay, kuchnia włoska, cudownie. Trochę mi mina zmieniła się, jak dowiedziałam się, że mam dodać grzyby.. No ale zawsze coś. Przynajmniej spędzę kolejny dzień na czymś pożytecznym tj zrobieniu obiadu. Radość, bo gotować uwielbiam. Muszę tylko wsiąść na rower i podjechać do Tesco po grzyby i seler. 

Zapytałam się kilka dni temu, czy mogę zrobić ciasto dla nich czy coś. Hostka powiedziała, że oczywiście, mogę robić co chcę, a oni na pewno będą szczęśliwi. Zastanawiam się, czy dzisiaj im czegoś nie upiec.. ;) Boję się tylko, by im smakowało, hahaahah. 


Dobra, lecę pograć na pianinie, a potem rower i ciasto,

-

Wróciłam z miasta. Chciałam kupić kartki dla rodziców i im wysłać: dla taty z okazji Dnia Ojca, a dla mamy z okazji imienin. Pech chciał, że w Anglii Father's Day obchodzony jest w trzecią niedzielę czerwca, która już była tydzień temu!, a kartki ze wszystkich sklepów z kartkami w jakich byłam (a byłam w wielu) już zostały schowane na następny rok i ich nie ma na sklepie, yay! Co do imienin, nie są tutaj obchodzone, a nie wyślę mamie kartki z napisem 'Happy birthday', bo to nie urodziny... no więc totalna porażka z kupna moich kartek.. Kupiłam dwie białe, czyste, jedynie z bodajże napisem 'thank you' i sama je wypełnię i pomaluję, że tak powiem ;) Nic innego zrobić nie mogę, a kartki chcę wysłać.

See U

4.

ZAKTUALIZOWANE :D

Hejka, 

ostatnio zastanawiałam się, patrząc na półkę z książkami kucharskimi w domu hostów, dlaczego mimo posiadania książek autorstwa m.in. Jamie'go Oliver'a, Nigella'i, czy co więcej mojego mistrza Gordon'a Ramsay'a (<3) w moim aktualnym domu tak pełno jest produktów o treści włóż makaron na 3minuty do wody i już obiad gotowy, czy 2minuty ryż w wodzie i już po kłopocie. No właśnie, u Anglików pośpiech w jedzeniu to podstawa, a przecież tak samo jak my, Polacy, dobra trwa u nich 24h... (no i oszczędzają przecież czas na sprzątaniu, bo tego nie robią), więc dlaczego te cudowne książki kucharskie oraz magazyny o tytule healthy food leżą na półce odłogiem?!

Zacznę jednak od tego, że jestem/byłam (:D) osobą bardzo wybredną, jeśli chodzi o jedzenie. Przed wyjazdem nie jadłam prócz ziemniaków żadnych warzyw, za mój podstawowy posiłek służyły tosty, czy też jajecznica oraz Pepsi, na obiad natomiast uwielbiałam przyrządzać włoską kuchnię (<3), czy filety z kurczaka w różnej postaci i w sumie jadłam zazwyczaj tylko to :p. Owszem, dla rodziców często robiłam obiady, składające się z innych składników, jak np dania z dzika, jelenia, dodatkowo warzywa, bo uwielbiam gotować i przyszłość z tym wiążę, jak również i piec, ale jeść tu ciast nie zamierzam :) Ale miałam ogromny trud w Polsce do przekonania się po prostu do jedzenia 80% tego, co 'normalny człowiek jeść powinien', a dokładniej to po prostu je. Wraz z wyjazdem, postanowiłam to zmienić...

Większość rzeczy okazywało się ku mojemu zaskoczeniu... naprawdę dobrych! Części jednak nie poleciłabym nikomu. oczywiście będę tu pisała nie tylko o kuchni angielskiej, po prostu o rzeczach, które w ciągu ostatnich 10dni miałam możliwość tu spróbować ;)

1. Hamburger - tak
Och, to było wydarzenie, bo kiedyś postanowiłam go nigdy nie zjeść :p Nie lubię po prostu McDonald’s (a hamburger zawsze mi się kojarzył z ową firmą) i prócz nuggetsów, których i tak nie lubię, nigdy nic innego z mięsem tam nie jadłam. Po prostu z zasady, że nie mam ochoty na to mięśo. Dodatkowo nie jem/jadłam warzyw, więc to tym bardziej mnie nie przekonywało do spróbowania owych kanapek ;) Może porównywanie każdego hamburgera do loga McDonald's nie jest słusze, lecz po prostu tak u mnie było. Jak usłyszałam, że mamy jeść hamburgery, przestraszyłam się, ale stwierdziłam, że skoro postanowiłam próbować wszystkiego, to tak będzie! Na szczęście nie zawierał on warzyw. Uf.. Poprosiłam o trochę żółtego sera i smakował... bardzo dobrze! :) Szczerze! Fakt, dało się wyczuć, że mięso zostało wyjęte prosto z paczki, podpieczone i włożone do bułki, ale naprawdę bylo dobre.
2. Łosoś - tak 
Po zajrzeniu do lodówki przeraził mnie widok kawałków łososia. Był on prawie na każdej półce... Powiem szczerze: moja nie była zbyt ciekawa.. Ale się to zmieniło, gdy łosoś z makaronem w sosie śmietanowym znalazł się na poniedziałkowy obiad. Szczerze? Był nawet taki nawet :D Dodatkowo zjadłam marchewkę i groszek, co dla mnie również jest osiągnięciem :p (bo to warzywo :p)
Łosoś - tak tak tak
Drugi raz z łososiem (predwczoraj_ był o wieeele lepszy. Hostka pierwszy raz użyła książki kucharskiej i włożyła trud w jego zrobienie, bo owy łosoś nie był wyjęty z torebki już zrobiony, przyprawiony i jedynie podany na talerz,  jak z 90% dań bywa, ale był zapieczony w koszulce wraz z warzywami i ziemniakami w piekarniku. Powiem szczerze, że jej trud (!) się opłacił, bo naprawdę w tym momencie polubiłam łososia.
3. Tuńczyk - tak
Jakoś 2dni temu hości poprosili mnie, żebym przygotowała tuńczyka z majonezem. Po otworzeniu puszki poczułam zapach niczym z karmy dla mojego kota (w końcu, w karmie jest tuńczyk :p) i już miałam dość... Postanowiłam jednak zrobić go z tym majonezem i schłodzić w lodówce, a potem dodać kukurydzę, mimo iż mnie o to nie prosili, ale wiedziałam, że pasuje. Spróbowałam z ogromną niechęcią (przypominam, że wciąż tuńczyk kojarzył mi się z moim kotem) i mi jednak zasmakował. Amazing.
4. Pizza - nie
Z okazji 13tych urodzin Fergusa wybraliśmy się na pizzę. Och, to była męka. Pizza była naprawdę niedobra... Ciasto - niedopieczone, za sosy trzeba dopłacić, a hości ich nie wzięli, więc było trochę sucho, sos był.. hm.. nie wiem, jakby pomidory nie były zbyt świeże .. Im pizza smakowała, była normalna. Dla mnie - tragedia i nie polecam.
5. Kiełbaski - nie nie nie
Nie mam pojęcia z czego robią mini kiełbaski, ale wolałam się nie pytać, bo moja mina mogłaby być niemiła. Szukałam kolejnych w lodówce, by sprawdzić opakowanie, ale może i na szczęście nie znalazłam. Po prostu nie mam pojęcia z czego robią kiełbaski, ale wiem jedno - nie są zjadliwe.
6. Frytki - nie
Ohohhoho, angielskie chips do naszych polskich frytek w sumie nic podobnego nie mają.. Nie mam pojęcia dlaczego, ale frytki są całkowicie inne w smaku, jakieś większe i niedobre :p
7. Humus- tak tak tak 
w Polsce zawsze przerażał mnie fakt, że jest to pasta z ciecierzycy. Jakoś od razu mnie odrzucało z powodu na ciecierzycę i wiadomo, nawet nie myślałam, żeby móc to zjeść. Tutaj? Och, uwielbiam! Naprawdę uwielbiam snacksy humusem. Naprawdę pyszne totalnie.
8. Kuskus - tak
czy do kuchni indyjskiej, czy akuratnie tutaj afrykańskiej zawsze mi było jakoś nie po drodze. Po prostu nie moje smaki. Postanowiłam jednak spróbować kuskus i powiem szczerze, pyyyyycha. Fakt, że nasz kuskus polegał na zalaniu wrzątkiem i zamknięcia, i niedodawania żadnych dodatków, bo cały bulion był w środku, więc nie było zabawy z gotowaniem of kors, no ale był naprawdę dobry. ;)
9. Chipsy z octem - tak/nie
gdy dostałam miseczkę z chipsami, wzięłam pierwszego i zastanawiało mnie, dlaczego pali mnie trochę w język.. zapytałam się co to za smak. Hostka pokazała mi opakowanie, a moje oczy zrobiły się naprawdę duże.. Były nawet dobre, ale nadal w Polsce nie kupiłabym chipsów o smaku octu...
10. Lukrecja - nie nie nie
Dawno nie miałam takiego zaskoczenia, jak wtedy gdy Katie podała mi do ręki czarną żelkę, wzięłam ją do buzi iii okazało się, że to lukrecja, której naprawdę nie lubię. Smak niedobrego syropu na kaszel do mnie nie przemawia.. Anglicy natomiast opychają się nimi. Ugh.
11. Chleb - nie
dlaczego nie ma tu np normalnego chleba? Jedynie chleb tostowy.. Stąd zapiekamy go w tosterze, bo taki 'surowy' nie smakuje zbyt dobrze..
12. Masło - nie
Nie mam pojęcia co znajduje się w tym maśle (fakt, wiem, bo czytałam skład i sól zawiera niby tylko 1,5%) jednakże jest ono tak słone, że nie ogarniam. Każde!
13. Bananowy bochenek - tak
ani chleb, ani ciasto - po prostu mokre, gumowe, mocno bananowe coś, co swoim wyglądem ani opisem nie zachwyca, ale smakuje wyśmienicie!
14. Apple crumble - tak
wyczytalam na internecie 'typowo angielskie, w smaku anielskie'. zgadzam się! w Polsce nigdy jabłka z kruszonką mnie nie ruszały.. może dlatego, że zazwyczaj zawierały cynamon, a tutaj nie? nie wiem. wiem jedno, pycha!
15. Kurczak - tak
w sumie nic nowego ani trudnego. Hości kupili kurczaka, posypali go przyprawami, wokół ułożyli ziemniaki i tadam. Gotowe, no ale dobre, więc się nie przyczepię ;p
16. Lasagne - tak
O, zapomniałam o lasagne. Była naprawdę bardzo dobra i nie mogę powiedzieć nic złego, bo to kuchnia włoska, którą uwielbiam, więc po prostu tak! I zapomniałam, ale hostka przygotowywała ją samodzielnie, a nie jakbym się spodziewała, wyjęła ją z torebki, więc naprawdę respect!

Ogólnie poza tym jem na śniadania, czy na lunch owy chleb tostowy z dżemem truskawkowym, czy truskawki z melonem, czy płatki (oni jedzą owisankę, o fufuf :p), szynkę, ale tego tu wspominać nie trzeba.Dodatkowo powiem tak: cała kuchnia i spiżarnia zawiera produkty o treści 'do zrobienia w 5minut'. To jest najgorsze. Oni nie spędzają jak np ja w domu, czasem kilku godzin nad robieniem jedzenia.Dziś chyba padł rekord w ich kuchni i to zrobiony przeze mnie, rekord w postaci stania przy kuchence,bo musiałam usmażyć już gotowe kuleczki mięsne, potem dodać of kors gotowy sos i je poddusić 30minut i w międzyczasie ugotować makaron. No ale cały ten proces trwał ok 45minut, więc to naprawdę długo dla dzieci! Normalnie nigdy nie widzę, żeby stali przy patelni i np coś smażyli. Zazwyczaj jest z puszki i to zimne, a kurczaka jak wsadzili do piekarnika, to tak się smażył i nic się nie działo :p Mimo wszystko, są cudowni ;)

Więcej info. nt dziwnych rzeczy napotkanych w angielskich sklepach tj rzeczach które mnie lekko zszokowały, będą w innym poście.

Ogarnęłam, że komentarze nie były włączone dla wszystkich... wybaczcie! i dziękuję za tyle pod ostatnim postem, mimo iż były tylko dla kont google. ;)

See U.

Zaskakujące po przyjeździe...

Witajcie,
często oglądając filmy zauważamy wiele rzeczy, które nas zadziwiają w danej kulturze, czy też są po prostu inne. Mimo iż wiedziałam, że na wyspach dwa krany przy umywalce to nic dziwnego, inne kontakty, banknoty większego rozmiaru,  nie wspominając już o ruchu lewostronnym (bo to przecież wiadomo), to mimo całej tej mojej drobnej wiedzy na temat Wielkiej Brytanii, przyjazd i zauważenie tych rzeczy na własne oczy, wywołały zdziwienie na mojej twarzy. ;)
Przejdę do omówienia rzeczy, które zaskoczyły mnie po przyjeździe.
1) dwa krany (najbardziej zaskoczyły mnie dwa krany przy wannie)

http://img9.imageshack.us/img9/7279/kran6.jpg

2) spłuczka - klamka/dźwignia

http://wycie.waw.pl/blog/wycie/uk_kible.jpg

3) prysznic z dwoma 'gałkami' tj jedna z ciśnieniem wody, druga z temperaturą i czerwonym przyciskiem.

- mieszkam tu już tydzień, a nadal nie potrafię używać. Za każdym razem, przed wejściem pod prysznic, ypuszczam wodę i kręcę tym termostatem w każdą stronę, aż woda będzie odpowiednia. :p

4) przez pierwsze 3dni zastanawiałam się, do czego służy spłuczka zwisająca ze ściany, taka jak do toalet w dawnych czasach oraz dlaczego nie ma światła. Postanowiłam w końcu pociągnąć za tą spłuczkę ii... zapaliło się światło. jej!

5) kontakty z trzema dziurkami (polecam kupno adaptera do kontaktu ang. na europejski w Polsce, gdyż tutaj zapłaciłam za niego bodajże 7funtów), a bardziej zaskakujące od kontaktu są ich  wyłączniki. Nie trzeba wyciągać np ładowarki z gniazdka,  wystarczy wyłączyć gniazdko. Wygodne! 

http://2.bp.blogspot.com/_gdw1OLEntzg/TOZ4_Kx58vI/
AAAAAAAAA3U/8NtxPDEWCRQ/s1600/wtyczka.JPG

6) okna otwierają się na zewnątrz, a nie do wewnątrz, natomiast z drzwiami jest na odwrót, co jest denerwujące, gdy wchodzimy do mini łazienki i możemy ledwo się odwrócić, bo otwieranie drzwi zabiera jej pół miejsca.

7) wszechpanujący bałagan

8) drzwi przeszklone do połowy, okna bez firanek - idę sobie chodnikiem i widzę bałagan panujący w każdym domu, kota na parapecie, mieszkańców. Jako Polka cenię sobie prywatność, a poza tym bałabym się pokazywać swój sprzęt domowy każdemu przechodniowi. 

9) napisy na ulicy przed przejściami dla pieszych, przypominające o spojrzeniu się w prawo

10) na szczęście, że mam szeroki portfel, gdyż do normalnego, banknoty by mi się nie zmieściły. Są większe, a monety bardzo ciężkie i grube, więc korzystam z dwóch portfeli ;)

11) Rowery są wszędzie! Nie wiem, czy Polacy to bardziej leniwy naród (nie sądzę), ale na pewno u nas w dużych miastach, jak np Warszawa, nie widziałam tak wielu rowerów, jak tutaj. Szukając miejsca do przypięcia roweru zauważyłam, że rowery przypinane wszędzie.. przy chodnikach, przy sklepach, wszędzie są poprzypinane rowery, gdzie tylko się da. Mimo ciasnoty na chodnikach, dla rowerów zawsze miejsce się znajdzie! Mimo mojej natury Polaka o treści (o matko, czy na pewno nie ukradną?) przypięłam swój na najbardziej zatłoczonej z rana ulicy, bo było mi tak wygodnie i po moim powrocie, po 4h nadal tam stał, uf :D

12) pamiętajcie, że jeżeli ktoś wam proponuje herbatę, to jeżeli nie pijecie herbaty z mlekiem, od razu o tym powiedzcie, bo z pewnością Anglik nie zapyta się o to, a takową wykona ;)

13) brak dzwonków! Nic mnie tak nie denerwuje, jak kołatanie do drzwi. Jestem np w pokoju na górze, ktoś z mieszkańców chce wejść do domu (oczywiście, jak nie ma kluczy, to nie może, a kluczy nigdy przy sobie nie ma, albo i tak ich nie wyciągnie) no i stuka do tych drzwi mega mocno, jakby nie wiedział, że jestem w domu i staram się jak najszybciej zejść po schodach, no ale of kors wali najmocniej jak może. codziennie, kilka razy. (na zdjęciu - jedne z nielicznych znalezionych drzwi w pełni zabudowanych + super kołatki i brak dzwonków)

14) nic mnie tak rano nie przeraża, jak listonosz. Podczas wrzucania listów przez drzwi, metalowa klapka z impetem zamyka się, robiąc przy tym ogromny hałas i nigdy nie wiem co się stało w tym momencie. Biegnę na dół i okazuje się, że to tylko listy leżą na ziemi. Uf.

See U.

Plan dnia

7.30 budzę się, wstaję i idę do pokoju dzieci by powiedzieć 'Katie, Euan wake up, please!'. Następnie idę do łazienki, wychodzę po 10minutach, idę do ich pokoju i znowu 'wake up sweaties'. W tym czasie ich brat, 13letni Fergus wychodzi do swojej szkoły, a rodzice do pracy. Schodzę, żeby przyszykować im ich packed lunch do szkoły (bułka posmarowana lekko majonezem, z szynką i serem oraz do tego batonik i soczek), następnie wchodzę do pokoju, odkrywam im kołdry i jest stanowcze 'wake up guys!', powtarzam ich imiona kilka razy, mówię, że już za pięć ósma, schodzę na dół i robię sobie coś do picia.

Dzieciaki przychodzą, mówią że chcą to co zwykle, czyli bagel with melted butter (wkladam połówki do tostera, szybko smaruję masłem, którego nie może być widać!, bo one nie lubią masła normalnego, tylko mocno roztopione masło).
- do picia nic nie chcą - nigdy!

Następnie jedzą, oglądają tv, zbliża się 8.30 i szybko zbieramy się do szkoły, wychodzimy (dzieci mają do szkoły na 8.50 - codziennie). Zabieram ze sobą psa, żeby od razu załatwić spacer ;) Idziemy do szkoły jakoś 10-15minut, następnie zakładam słuchawki na uszy i biegnę z psem do domu. W domu jestem około 9.10, chwilę odpoczywam, jem śniadanie i zabieram się za mycie naczyń, odkurzenie, umycie podłóg, jeżeli jest np czwartek to robię pranie, a jeśli nie, to już jestem wolna, ale nudzi mi się trochę, więc ścięlę po domu łóżka, myję łazienki itp. ot tak po prostu, żeby jakoś zadać o dom, bo czysto to u nich nigdy nie jest ( : P) ot, jak to mówi mój znajomy - abstrakcyjny nieład. Hostka często mówi, że wcale nie muszę codziennie sprzątać ani odkurzać, bo przecież jest czysto, ale chcę to robić, bo po prostu  nie jest! (pies chodzi po całym domu). W piątki przychodzi Pani sprzątająca, ale po jej wczorajszej wizycie dużej różnicy nie widziałam :) Jest godzina 11, zabieram się za oglądanie serialu po ang., albo czytam coś sobie, wychodzę na dwór i leżąc na wielkiej różowej poduszce rzucam psu piłeczkę, albo skaczę na trampolinie.

Godz. 15.05 biegnę z psem do szkoły po dzieciaki (raz w tyg. - wt. idę po nie dopiero po 16), kończą o 15.20, więc czekamy już  z Chesterem przed szkołą. Przybiegają, opowiadają co się działo w szkole. Rozmawiamy, albo rozmawiają we dwójkę - wtedy miejscami jest mi ciężko ich zrozumieć. Po chwili jesteśmy w domu, dzieci odpoczywają godzinę, robię im znowu bagels z roztopionym masłem, po godzinie robimy zadania domowe, trwa to ok 15minut maks, bo mają bardzo mało zawsze, ale żeby namówić ich do zrobienia zadania mija ok 20minut. Następnie bawią się, grają, oglądają, przychodzi starszy brat. Koło 18-20 przychodzą rodzice i robią dinner, czyli jemy codziennie dopiero koło 20.30/ 21.00.
No i koniec dnia, dzieciaki idą spać koło 21.30, a ja siedzę zazwyczaj wieczorem przed komputerem i rozmawiam z przyjaciółmi ;)

Soboty i niedziele mam wolne.  Wczorajszy piątek również powiedzieli, że mam wolny, więc tylko odebrałam dzieciaki ze szkoły, a cały dzień spędziłam na zakupach.
Żyć nie umierać, see U! 

fotka zrobiona w trakcie pisania posta

Początek.

Hi.
Zacznę od tego, że blog miał powstać już tydzień temu, jak przyleciałam do Wielkiej Brytanii, ale z powodu zmęczenia i ogólnej niechęci, powstał dopiero teraz ;)

Nie będę teraz opisywała mojego pierwszego tygodnia, dzień po dniu, lecz po prostu skrócę to do podtytułów. Zobaczycie ;) Bloga piszę szczególnie dla siebie, żeby móc wejść na niego za rok i sobie wszystko przypomnieć, lecz także dla znajomych, którzy często pytają się 'no i jak jest?'. Zapraszam również wszystkich innych do czytania i w razie pytań pisania. Będę zapisywać tu wiele rzeczy, które zaskakują mnie w codziennym życiu anglików. Dla wielu z was może takie nie będą, ale dla mnie tak, gdyż jest to mój pierwszy pobyt w UK.

Okej, a więc zaczynamy.

Nazywam się Pola i mam 19lat. Od 16roku życia, po przeczytaniu książki 'au pair potrzebne od zaraz' moim marzeniem było wyjechać jako au pair. W tym roku, z powodu 19lat, w końcu mogło się spełnić. Postanowiłam wyjechać przez agencję ze względu na bezpieczeństwo, podczas pierwszego wyjazdu ;) Po przeczytaniu naprawdę bardzo wielu wpisów na forach i przejrzeniu wszystkich ofert wybrałam Prowork. Nie chciałam wyjechać na rok, lecz na wakacje, więc wybrałam wakacyjny program na 2-3mies. z możliwością przedłużenia pobytu, jeżeli np nie dostanę się na studia. Jako preferowane państwo wybrałam Wielką Brytanię. Po masie papierkowej roboty, pisaniu własnego opisu, proszeniu o referencje,  podpisywaniu wielu dokumentów, oczekiwałam na znak od jakiejś rodziny. Minęły 2tyg. i zaczęłam się denerwować, lecz... zgłosiła się. Zgłosiły się również potem dwie kolejne, lecz zawsze coś nam nie pasowało, czy to terminowo, czy np tym, że rodzina mieszkała w Irlandii na farmie, na odludziu. Po prostu - to nie było to. Czwartą rodziną była moja aktualna rodzina - pięcioosobowa rodzina mieszkająca w Esher, pod Londynem. Po spędzeniu przy pierwszej rozmowie 2,5h na skypie, wiedziałam, że to jest chyba to. ;) Udało się. Mieliśmy jeszcze z 3rozmowy i mnie do siebie zaprosili. Tak więc 8czerwca br. wyleciałam z berlińskiego Schoenefeld na londyńskie Gatwick.
Od tego czasu wszystko się zaczęło...